8 Mart 1988’de Cağaloğlu’nda İstanbul Reklam Kültür Evi’nde Geçici Modern Kadın Müzesi açıldı. Bu müze küçümsenen ev işlerini, karşılıksız kadın emeğini, ayıp, günah diye saklamak zorunda bırakıldığımız regl gibi kadınlık hallerimizi görünür kılıyordu. 12 Mart 1988 tarihine kadar açık kalan Müze’de, kadınların yaşamın çeşitli anlarında karşılaştıkları, kullanmak zorunda oldukları araç gereçler sergilendi (mutfak, temizlik, süs eşyaları, doğum kontrol gereçleri vb.). Amaç, yaşamımızın “ayrılmaz” parçaları olan eşyalara eleştirel gözle bakmak, bizimle özdeşleşmiş tüm eşyaları kullanırken hangi ilişkilerin yaşandığını, bunların ezilen cins olmamıza katkısını düşündürmek, tüm kadınların ezilmesinin ortak noktasını dile getirmekti.

 

Geçici Modern Kadın Müzesi, Kadınlar Dayağa Karşı Dayanışmaya Kampanyası bileşenlerinin 8 Mart etkinliği olarak açıldı. Feminist dergisi, Kaktüs dergisini çıkarma hazırlığında olan sosyalist feministler, Ayrımcılığa Karşı Kadın Derneği (AKKD) ile bağımsız kadınların ortak çabasıyla bir haftalık 8 Mart programı hazırlandı. 

 

Geçici Modern Kadın Müzesi sanat projesi hem kadın müzelerinin hem de feminizmin müzeye adımının Türkiye’deki ilk örneğidir. Müzenin küratörlüğünü feminist hareketin içinden biri, Nakiye Boran yaptı. Müzede, “Gizli Doğa”, “Meçhul Kadın Anıtı”, “Yeni Gelin”, “Kadının Bir Günü”, “Doğumu Kadın Kontrol Eder” ve “Kırsal Kesimde Kadın” bölümleri yer aldı. Hijyenik kadın bağları, külotlar sutyenler tamponlar, ağdalı bezler… Gizli Doğa bölümünü oluştururken, Yeni Gelin bölümünde gelinlikli bir manken vardı ve tavandan onlarca bulaşık eldiveni sarkıyordu. Yeni Gelin bölümünde yer alan panoda yazan son cümle: “Bulaşık Benim İşim Bu Mutluluğu Paylaşmak İstiyorum Kimse Paylaşmıyor”. Kadının Bir Günü bölümünde; karnı burnunda bir kadın, kucağında başka bir çocuk, ütü, çamaşır, bulaşık… Bitmeyen ev ve bakım işlerini anlatıyor, Doğumu Kadın Kontrol Eder bölümünde yer alan prezervatif, doğum kontrolünün spiral, doğum kontrol hapları ile kadına yüklenmesine karşı, erkeklere sorumluluğunu hatırlatıyordu.