HABER MERKEZİ - Süreçle ilgili değerlendirmelerde bulunan PKK Merkez Komitesi üyesi Hêlîn Ümit, PKK’nin feshinin, stratejik değişim, silah bırakma gibi hususların kararının ancak Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’la verilebileceğini belirterek, Abdullah Öcalan olmadan feshin gerçekleşmeyeceğini söyledi. 

 

PKK Merkez Komitesi Üyesi Hêlîn Ümit, Medya Haber Televizyonu’nda yayınlanan bir programa katılarak son süreçle ilgili değerlendirmelerde bulundu. Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan’ın doğum günü olan 4 Nisan tarihine dikkat çeken ve bu tarihin anlamına değinen Hêlîn Ümit, "Barış ve Demokratik Toplum" çağrısının ardından gelişen süreç, Türkiye ve Suriye’de son günlerde yaşananlar hakkında konuştu.

 

“Kongre yapılsın, silahlar bırakılsın, böylelikle bu sayfayı kapatalım” şeklinde bir yaklaşım olduğunu ifade eden Hêlîn Ümit, iktidarın yaklaşımlarının sorunun ciddiyetini kavramaktan uzak olduğunu söyledi. Hêlîn Ümit, PKK’nin kendi kendini feshedemeyeceğini bunun ancak Abdullah Öcalan’la mümkün olabileceğine işaret etti.

 

Hêlîn Ümit’in değerlendirmeleri şöyle; 

 

“2025, Önderliğimizin 76. yaşına girdiği 4 Nisan kutlamaları vesilesiyle Önderliğimizin de bir mesajı basına, kamuoyuna yansıdı. Özellikle gençlere hitaben verdiği bir mesaj vardı. Ben öncelikle şunu söylemek istiyorum. Tüm toplumsal kesimlerden daha fazla gençliğin Önderlik gerçekliğini anlamaya ihtiyacı var. Hani ‘özgürlüğe yürüyen gençliği selamlıyorum’ dedi Önderlik. Özgürlüğe yürüyen gençlik neydi? Sembolik olarak Amara’ya yürüyen gençlikti. Bu, Önderlik gerçekliğine yürüyen bir gençlik anlamına geliyordu. O yüzden eğer başta Kürdistan gençliği olmak üzere, günümüzde gençlik kesimleri var olmak istiyorsa, kimlikli olmak istiyorsa, onurlu olmak istiyorsa, özgür olmak istiyorsa, Önder Apo gerçekliğini çok iyi özümsemeli, tanımalı.

 

Önderliğin gençliğe yaptığı çağrı nedir?

 

Kimdir gerçekten? Günümüzden baktığımızda ‘Ben Kürt’üm’ demek kolay, ‘Ben varım’ demek kolay. Bunun yolları açıldı, bunun imkanları sağlandı. Kendinden kaçan bir Kürtlükten çıkılarak gurur duyulan, kendi değerlerini yaratmış, insanlık ailesi içerisinde başı dik gezen, bu anlamıyla da kahramanlarını yaratmış bir olgudan bahsediyoruz. Böyle bir Kürdistan gerçekliğinden bahsediyoruz ama bunu yaratan bir Önderlik gerçekliği var. Eğer Kürdistan gençliği böyle var olacaksa ona yürümesi lazım. Bunu böyle önemli gördüğümü söylemek istiyorum. Bu şöyle olmadı: Mesela düşünün, Önder Apo, Kürdistan’da o çocuk yaşıyla, diyelim gözünü açtığı dünyada, karşı karşıya kaldığı sorunları birey olarak aşmadı, birey olarak aşamayacağını gördü. Çok erken yaşlarda toplumsallıkla bağını kurdu, toplumuyla bağını kurdu. Şimdi Önderliğin gençliğe yaptığı çağrı nedir? Örgütleyin, örgütlenin, toplumsallaşın, toplumsallık mücadelesini verin.

 

Bizim mücadelemiz toplumcu bir mücadeledir, sosyalizm mücadelesidir. Sosyalizm toplumculuktur, en genel anlamda böyledir. Evet, bunun içerisinde akımları olabilir. Hani farklı farklı akımlar var. Biliyoruz; Marksizm’i var, Leninizm’i var. Onun dışında da ütopik sosyalistler var, çeşitli akımlar olabilir. Ama en genel anlamda sosyalizm, toplumculuk demektir. Ve Önder Apo bütün sorunlara, bütün sorunlarına -karşı karşıya kaldığı kimlik sorununa, varlık sorununa, ekonomik sorununa- her sorununa yoğunlukla çare aradı. Toplumculukla güç oldu. Eğer bugün bir kişinin hayatının nasıl milyonlara dönüştüğünü anlamak istiyorsak, bunun toplumcu yaşam ideolojisiyle, özgürlüğün toplumun özgürlüğüyle kurulan bağıyla ilişkisi var. Hemen bir parantez açayım. Mesela günümüzde özgürlük, gençliğin temel sorunu. Sadece belli bir bilinç kazanmış gençler açısından söylemiyorum; hemen hemen tüm gençler aslında mevcut verili sisteme ret temelinde gelişir, arayışları vardır yani.

 

Ve nerede kaybediyor bu gençler? Bu, başta kapitalizmin yarattığı o bireycilik, liberalizm sahasında o özgürlük hayalleri, özgürlük umutları hep boğuluyor. O yüzden başta Kürt gençliği olmak üzere tüm gençliğe -sadece Kürt gençlerine demiyorum; Türkiyeli gençlere, Arap gençlere, Ortadoğu gençlerine, dünya gençlerine- temel çağrım, bu konuda gerçekten toplumculuğun ne olduğunu iyi öğrenmek, sosyalizm mücadelesinde derinleşmek, demokratik sosyalizmin radikal mücadelesini yürütebilecek düzeye gelmektir. Ancak bu, gençliği gerçekten özgürlüğe yürüyen bir gençlik haline dönüştürebilir. Bu önemli.

 

Bu konuyla bağlantılı ikinci söyleyeceğim şey de şudur. Kürt halkı neden bu düzeyde sahiplenmiş içerisindedir? 4 Nisan’ı niye böyle bir coşkuyla karşılıyor? Her şeyden önce toplumun hafızası çok canlıdır. Kürdistan’da eğitim sistemi, sömürgecilik, soykırımcılık sistemi nedeniyle sistematik olarak oluşmamış olsa da Kürt tarihine ilişkin belgeler uzun yıllar yasaklanmış olsa da, Kürt sosyalizmine ilişkin araştırmalar yeterince yapılmamış olsa da bunlar hep soykırımcı sömürgeciliğin altında yaşamış olmaktan kaynaklı.

 

Ama şunun farkındadır. Özellikle son yüzyıl açısından Önderliksiz bırakılmak, sahte önderlikler peşine düşürülmek, Kürdistan halkının kaderini soykırım ve sömürge koşullarına mahkum etmiştir. Bunun farkındadır ve Önder Apo’nun bir özgürlük önderliği olarak onu günümüzdeki düzeyine taşıdığının farkındadır. Bu bağlılık, bu güven, bu inanç, bu uğruna kendini yakan, kendini her türlü fedakarlıkla yüz yüze bırakan gerçeklik; büyük şehidimiz Şehit Zîlan’ın da ifade ettiği gibi, Kürdistan tarihindeki önderlik sorumluluğunun, önderlik gerçekliğinin Önder Apo tarafından çözümlenmesiyle ilgilidir.

 

Evet, bunu bir bayram coşkusuyla karşılamak gerekir. Her yıldan daha fazla bu yıl öyle karşılandı. Bunu sadece biçimsel ritüellere boğmadan, bunun gerçekliğine inerek, önderlik gerçekliğini özümseyip yaşamsallaştırarak halkımız 4 Nisan kutlamalarını sürdürecektir demek istiyorum.

 

Yaklaşım sorunun ciddiyetini kavramaktan uzak

 

Aslında 27 Şubat açıklaması çerçevesine önemli bir gündem oluştu Türkiye’de. Bir tartışma düzeyi var. Tabii halen yeterli değildir. Kamuoyuna yansıyanlar dışında böyle bir anlaşma yoktur. Şunu biliyoruz: Önder Apo’nun aldığı bir inisiyatif var, geliştirmek istediği bir süreç var, bu temelde yaptığı çağrı var. Buna karşı hareketimizin, partimizin, PKK’nin yaptığı açıklamalar var. Haftalık olarak arkadaşların yaptığı değerlendirmeler oluyor. Bir de iktidar cephesinden çeşitli açıklamalar var.

 

Her şeyden önce şunu gördüğümüzü ben ifade etmek istiyorum. Önemli bir konjonktürden, önemli bir süreçten geçiyoruz. Bu sorunun gündemde olması önemli, tartışılıyor olması önemli. Fakat tartışmalarda bazı handikaplar var, sorun teşkil eden yönler var. Her şeyden önce çok sağlıklı tartışıldığını düşünmüyorum. Mesela iktidar cephesinden yapılan açıklamalar, ağırlıkla “Biz bitirdik” şeklinde. Buna indirgenmiş durumda. İşte “Kongre yapılsın, silahlar bırakılsın, böylelikle bu sayfayı kapatalım” diyen bir yaklaşım var. Bunlar sağlıklı yaklaşımlar değil tabii ki. Çünkü Kürt sorunu denilen sorun, Türkiye Cumhuriyeti’nin neredeyse 100 yılını alan bir problem, bir sorun. Bunun esasta bu çerçevede tartışılması lazım. Türkiye’nin demokratikleşme sorunları çerçevesinde tartışılması lazım. Bugün bana hangi sorunu gösterirseniz gösterin, onun Türkiye’deki demokratikleşme sorunu ve Kürt sorunu ile bağlantısını rahatlıkla kurabiliriz. Bu, böyle yakıcı bir problemdir. O yüzden halen işin ağırlığını, ciddiyetini kavrayan yaklaşımlar olmadığını rahatlıkla belirtebilirim.

 

İktidar kanadı açısından gözlemleyebildiğim ve değerlendirdiğimiz şey şu. Bir güven krizi var, kaygılı bir yaklaşım var. Oysaki gerçekten en büyük riski Önder Apo aldı, en önemli adımı Önder Apo attı, en büyük cesareti o gösterdi. Bununla ne yaptı? İşte içinden geçtiğimiz süreçte, aslında bölgede dengelerin değiştiği, konjonktürün her an kaymalar yaşadığı hassas bir süreçte yeni bir siyasal ortamın oluşması için bir kapı açtı. Bize de açtı, hakiki olarak bizim açımızdan da açtı. Mesela şöyle değil. Gerçekten şunun çok doğru anlaşılması lazım; PKK olarak bizim konumumuz zayıf bir konum değildir. Hemen hemen her konuda PKK gücünü koruyor. Bunu nereden anlıyoruz, bunu nasıl ölçebiliriz? Bu gerçeklik nasıl anlaşılabilir? Halk gerçekliğinde… Biz bir halk hareketiyiz. Newroz kutlamaları son yılların en yüksek katılımıyla gerçekleşen, en coşkulu, talepleri en net olan Newroz kutlamaları oldu.

 

Tereddütlü bir tablo görüyoruz

 

Biz her yıl, aslında Newroz kutlamalarına biraz da 'referandum düzeyi' derler ya siyasal terimle; yani toplumumuzun eğilimi nedir, duruşu nedir, katılımı nedir? Çünkü Newroz, PKK ile Newroz oldu. Kimse öyle, evet tarihsel bir geçmiş var ama esas olarak Newroz’u Newroz yapan ya da PKK’yi PKK yapan, bu Newroz gerçekliğiyle buluşmasıdır. Bu anlamıyla ortaya çıktı ki PKK her zamankinden daha güçlüdür. Halk gerçekliğiyle daha bütünlüklü bir halde çalışmalarını yürütüyor. Önder Apo’nun da ortaya koyduğu irade, toplum tarafından büyük bir heyecan, coşku, umut kaynağı olarak karşılanıyor. O anlamıyla Önder Apo’daki cesaret, risk alma, adım atma, karşı tarafa adım attırma çabasını görüyoruz. Ama iktidar cenahında böyle çok kaygılı, korkak, gerçekten tereddütlü bir tablo görüyoruz. Esas olarak bu durumun aşılması lazım.

 

Mesela şu söylem çok doğru değil. Mevcut Türkiye gerçekliğinde bu süreci yürüten en son Cumhurbaşkanı Erdoğan çıktı; ‘Bu süreci biz yürütüyoruz. Cumhur İttifakı olarak kendimiz muhatabız’ dedi. Bu iyidir süreci sahiplenme anlamında. Fakat şöyle denilemez; ‘Bizim içimizde görüş ayrılıkları var, farklılıklar var, bizim hakimiyetimiz yok.’ Mevcut iktidar, AKP-MHP iktidarı, böyle bir şeyle karşımıza çıkarsa bu bizde tereddüt yaratır. Çünkü her konuda irade gösterebilen, her türlü müdahaleyi yapabilen, istediği her yasayı çıkartabilen bir iktidar gerçekliği var. Ama söz konusu bu sürecin başlangıcında Önder Apo ne dedi? ‘Benim çatışmalı süreçten siyasi ve hukuki sürece çekecek gücüm vardır.’ Devlet Bahçeli, Cumhur İttifakı adına “Gelsinler, siyaset yapsınlar, umut hakkından yararlansınlar” dedi.

 

Bu, onların tüm dünyaya, herkesin gözü önünde yaptıkları açıklamalardı. Şimdi çağrı yapılmıştır Önderlik tarafından, gerekli adımlar atılmıştır. Siyasi ve hukuki zemine çekmek isteyen bir iktidar var mı, yok mu? Asıl soru işareti burada. Çünkü gerçekten Türkiye’de çok geniş bir savaş rantçısı kesim oluşmuş, iktidarın içinde de bunlar var. Gerçekten iktidar kanadı, Bahçeli ve Erdoğan, bu rantçı kesime karşı bir müdahalede bulunacaklar mı? Türkiye’nin demokratikleşmesini gerçekten istiyorlar mı? Başta buna karar vermeleri gerekiyor. Önemli gördüğüm bir husus budur. O konuda bir tartışma var. Bu ikna edici değildir, kimse inanmıyor. Biz de inanmıyoruz, çok çeşitli çevreler de inanmıyor. Mesela deniliyor ki ‘Biz işte bu üslubu, bu zehirli üslubu, bize dönük bu tasfiye üslubunu kullanma durumunu genellikle şöyle ifade ediyoruz, toplumsal hassasiyetler var, bazı kesimlerin hassasiyetleri var.’ Açıkçası böyle olduğunu düşünmüyoruz.

 

Ben şunu söyleyebilirim. Marjinal kesimler deniliyor ya, böyle bir marjinal kesim var. Savaş rantçısı olan bir kesimdir. Bunlar çeşitli yerlere kümelenmişler, bunun rantını yiyorlar. Ama toplumun büyük çoğunluğu hangi cepheden olursa olsun -milliyetçi olabilir, muhalif cephede olabilir, AKP cenahından olabilir- önemli bir kısmı bu sorunun çözülmesini istiyor. Artık şöyle bir durum yok, Kürtlerin inkâr edilebileceği bir iklim yok yani. Artık herkes Kürtleri tanıyor, Kürt varlığını biliyor, bunun böyle gitmeyeceğini biliyor. Önemli gördüğüm bir husus budur.

 

PKK Önderliksiz bunu yapamaz

 

Ve bu tartışmalar kapsamında söyleyebileceğim ikinci şey, kongreye ilişkindir. İşte “Önder Apo kongreye çağrı yaptı, niye PKK kongresini yapmıyor” şeklinde tartışmalar devam ediyor. Ve şöyle bir argüman var. ‘PKK bunca yıldır bütün kongrelerini Önderlik katılmadan da yaptı ki, Önder Apo katılmadı ki fiziki olarak, kendi kongrelerini yaptı, yürüttü.’Doğru, evet. Biz belki de sol sosyalist hareketler içerisinde en düzenli kongrelerin toplantılarını yapan, bu anlamıyla kendi içinde demokratik süreçleri işleten bir hareketiz. Yönetim mekanizmalarımızı hep böyle belirledik. Ortak kararlarımızı hep böyle aldık, böyle çalıştık. Bu doğru yani. Bunun için de şöyle bir şeye hiç şart koşmadık, kimsenin ruhu bile duymadı. “Bizim güvenliğimizi alın, şöyle yapın, böyle bir şeye gerek duyuyoruz” demedik. O anlamıyla PKK’nin buna yeteneği de var, gücü de var, öyle sanıldığı gibi çok köşeye sıkıştırılmış, yapamaz gibi bir durum yok. Fakat bu durum farklı. PKK’nin feshi, stratejik değişim, silah bırakma gibi hususlar önderlik kararını gerektirir. Evet, doğru; PKK kendi kararlarını uygulamak istediği süreçlerde kendi kararlarını almıştır, pratiği yürütmüştür. Ama strateji değişikliğini kendisi yapmamıştır. Kendi kendine feshedemez PKK. Önderliksiz bunu yapamaz. Bunu ancak Önderlik yapabilir, ancak Önderlik ikna edebilir. Bir strateji değişikliği olacaksa, örneğin silahlı mücadeleden siyasi ve toplumsal mücadeleye geçiş yapılacaksa ya da silahlı mücadele bırakılıp şimdiye kadar yürüttüğümüz siyasi ve toplumsal mücadeleyi tek mücadele yöntemi olarak belirleyeceksek, bu ancak Önderlik sayesinde olabilir, Önderlik gerçekliğiyle olabilir, Önderliğin yön vermesiyle olabilir.

 

Kongreyi toplayabiliriz ama bu karar çıkmaz

 

Ve bu şöyle de olamaz. Mesela biz özellikle Önderliğin esaretinden sonra katılan bir kesim arkadaşla çalışmayı yürütüyoruz. Bu sahada direnen, o büyük fedakarlıkları sergileyen arkadaşlarımızın hepsi, Uluslararası Komplo’dan sonra katılmış, Önderliğin özgürlüğü temelinde söz vermiş, bunun intikamını almak için kendini eğitmiş arkadaşlardan oluşuyor. Bir sosyal psikolojik gerçeklikten bahsediyorum, bu şaka işi değil, insanların canını ortaya koyduğu bir gerçeklikten bahsediyorum.

 

Önder Apo, İmralı’da fiziki olarak esaret altında olduğu müddetçe kimse rahat rahat gezemez. Diyelim ki yaptık, öyle bir karar da çıktı mesela, -ki çıkmaz- kimse bize bu kararı aldıramaz, kongreyi toplayabiliriz ama bu karar çıkmaz, onun anlaşılmasını istiyorum. Çıksa da kimse bu gençliği durduramaz, bunun iyi anlaşılması lazım. Bunu yapabilecek tek gerçeklik, Önderlik gerçekliğidir. O yüzden de Önder Apo’nun gerçekten koşullarının değişmesi lazım. Onun fiziki özgürlüğünün sağlanması, umut hakkı deniliyor ya… Bence onu bile tartışmamız çok gerekmiyor ama halen İmralı’da koşullar aynıdır. Halen Adalet Bakanı’nın izniyle gidiş geliş oluyor, böyle olamaz ki. Bir de kalkmış o Adalet Bakanı pişkin pişkin diyor ki “Bizim mevzuatımızda yoktur.” Bu kadar, işin ağırlığı budur. Böyle olamaz, Önder Apo esaret altındayken biz özgürüz diye dolaşamayız. Bu bir şart değil bir gerekliliktir, bir realitedir, bir gerçeklikten bahsediyoruz.

 

İktidarın sürece yönelik hazırlığı yok

 

Sen hem diyeceksin ki, ‘gelsin umut hakkından yararlansın, gelsin DEM sıralarında siyaset yapsın’, böyle üst perdeden söyleyeceksin, sonra da hiçbir adım atmayacaksın, hiçbir gelişme yaşanmayacak bu konuda. Bunun emaresini görmeyeceksin, bu konuda herhangi bir sıradan açıklama bile yapmayacaksın, dilinin üslubunu bile değiştirmeyeceksin; sonra da diyeceksin ki, ‘Sen kongreyi yapmadığın için süreci sabote ediyorsun.’

 

Şimdi ben soruyorum vicdanlı insanlara. Sabote eden kimdir? Oyun oynayan kimdir? Derler ya, bizim aklımıza, yüreğimize bu tedirginliği, bu sorgulamaları, bu soruları sokan kimdir? Biz gerçekten iyi niyetle ve Önderliğimize olan derin bağlılığımızla Önder Apo’nun ortaya koyduğu perspektifi pratikleştirmek istiyoruz. Bu konuda halkımızın da dostlarımızın da bu meselenin ciddiyetini kavrayan tüm duyarlı çevrelerin de hiçbir şüphesi olmasın. Fakat bu da böyle bir oldu bitti hikayesi olamaz. Bunun doğru anlaşılması lazım. Çok zordadır, dardadır, buna çok ihtiyacı vardır gibi bir durum yoktur. Bu sürecin çok iyi anlaşılması lazım gerçekten. Bölgede bu kadar gelişme varken, bu kadar risk faktörü varken, Kürtler üzerinde bu kadar hesap varken ve Önderlik böyle bir fırsat kapısı açmışken Türkiye açısından gerçekten tarihsel olarak Türk ve Kürt ittifakıyla Cumhuriyet’in ikinci yüzyılına girilebilir. Böyle bir süreçte de olması gereken, karşı tarafın, iktidarın daha hazırlıklı olmasıdır. Hazırlıkları yoktur. Özellikle bu sürecin yasal ve siyasal, hukuki zeminlerinin hazırlanması, siyasal ve hukuki gerekliliklerinin yerine getirilmesi gerekir. Bu olursa elbette ki Önderliğimizin ortaya koyduğu irade Türkiye’yi demokratikleştirerek özgür bir ülke haline getirme gücüne sahiptir.

 

Paradigmamız farklı, dünyaya bakış açımız farklı

 

Konuyla bağlantılı olarak; şu da aslında tartışılıyor bazı kesimler tarafından. Anlamaya çalışan kesimler var bu süreci. Çünkü belirtildiği üzere ortada henüz somut atılmış bir adım yok. Haliyle birçok kişi, birçok kesim bu sürecin karakterini anlamaya dönük bir çaba içerisinde. Haliyle şöyle sorular da gelişiyor. Partinize dönük de gelişiyor: 'PKK’nin kazandığı nedir? Hiçbir şey almadan mı bu kadar karar alınacak? Silahlar bırakılacak, parti feshedilecek?' Bu da anlaşılmayan bir husus. Bazı kesimler gerçekten anlamak için bunu soruyorlar. Anlam veremedikleri için öğrenmeye çalışıyorlar. Bazı kesimler de belki de farklı niyetlerle bu tür konuları bir dönemde tutma çabası içerisine girebiliyor. Ama ne olursa olsun, bu soruların sorulmasına uygun bir zemin var.

 

Bu önemli bir konu. Biraz anlatmaya çalışıyoruz meramımızı ama devletçi paradigma, devletçi bakış açısıyla yaptıklarımız çok anlaşılamaz. Mesela bize bunu söyleyen kesimlerin birçoğu -gerek sol sosyalist cenahtan olsun gerek ülkücü milliyetçi yapılardan olsun, 'Bu kadar 50 yıllık mücadele yürüttünüz, bu kadar bedel verdiniz, 40 bin şehidiniz var, her alanda gaziniz var, bu kadar şehit yakınları var, fakat somut elinize ne geçti?' şeklinde bir yaklaşım sergiliyorlar. Bu yaklaşımlar aslında özünde bizden devletçi çözüm bekliyor. Neden devletçi çözüme yürümüyoruz, neden bir devlet talep etmiyoruz? Buna devlet diyelim, federasyon diyelim, çeşitli özerklik modelleri diyelim, ne derseniz deyin ama esas verilmek istenen mesaj, devletçi sistem içinde kendinize niye yer açmıyorsunuz, yaklaşımıdır. Bu konuda paradigmamız farklı, dünyaya bakış açımız farklı, özgürlük anlayışımız farklı.

 

Beşinci savunmayı herkes okumalı

 

Bizim demokratik toplum değerlendirmemiz, demokratik toplum kavramsallaştırmamız ve bunu sistematize etmemizle, işte burjuva demokrasiler içerisindeki demokrasi anlayışı, kavramı, bunun kullanılma biçimi aynı değil. Mesela demokrasi aslında en genel anlamıyla halkın yönetimi demek, halk iradesi demek. Gerçekten biz radikal düzeyde halkın yönetimini savunuyoruz. Halk yönetimi olmalı ve bunun devletle olamayacağını savunuyoruz. Devletin kendisinin sınıf yarattığını, sınıflara dayandığını, ekonomik sömürü olmadan, toplumsal artıya el koymadan devletin var olamayacağını ama bunun da köleliğin, köleleşmenin, sınıflaşmanın, tabakalaşmanın, kastlaşmanın ana nedeni olduğunu savunuyoruz. Bir o noktadan bakmak ve öyle değerlendirmek lazım. O yüzden ben bir kez daha beşinci savunmanın okunmasını öneriyorum. Mümkünse her 5 savunma da okunsa iyidir. Çünkü diğer dört savunma, aslında beşinci savunmanın kavranması açısından tarihsel, felsefi ve bilimsel olarak gerekli verileri sunuyor okuyanlara.

 

İkinci olarak 5’inci savunmada ikinci bölümde bir değerlendirmesi var. Ben onu burada paylaşmak istiyorum, aklımda kaldığı kadarıyla. Önderlik PKK’yi şöyle tanımlıyor; ‘PKK çıkışında iki amaç taşıyor. Bir, Kürtlerin varoluşu; iki, kurtuluşu. Kurtuluş amacı vardı. Diyor; evet, kurtuluş görevleri tam anlamıyla yerine getirilmedi birçok yönüyle, eksik kaldı. Fakat PKK’nin en önemli özelliği var kılıcı özelliğiydi. PKK yok edilen bir halkı mezardan çıkarıp var kıldı. O yüzden PKK şimdi değil, PKK olarak ‘90’larda biz kazandık, ‘90’larda Kürt halkının doğuşunu, diriliş gerçekleşti dedik; işte sıra kurtuluşta. O anlamıyla hiç kimse PKK’nin Kürt toplumuna kazandırdığı şeyleri inkar edemez. İnkar edenlerin bilelim ki art niyetleri vardır, başka güçlerin hizmetindedir, o amaçla da argüman üretiyorlardır.

 

Bugün eğer dört parça Kürdistan’da, Ortadoğu’da bu kadar stratejik konumda olan bir halk gerçekliğinden bahsediyorsak -ki işte Başûrê Kurdistan meselesi var, o bile PKK’nin yürüttüğü mücadelenin yan sonucu olarak açığa çıkmıştır. Rojava’da bugün kendi iradesiyle devrimci halk savaşı stratejisiyle ayakta kalan, katliamları durduran, bölge halklarına umut olan bir bölge olmuştur. Buna kaynaklık eden Bakurê Kurdistan’daki aralıksız, soluksuz, nefes nefese yürüyen görkemli halk direnişidir. Ya bakın, Bakurê Kurdistan’da Kürt halkının başına gelmeyen kalmadı. Yapılmayan şey kalmadı. Ama yine de Newroz’da gördük ki, Kürt halkı Newroz’da düşmanın inadına, gözüne sokarcasına varlık duruşunu ortaya koymuştur. Bundan daha büyük kazanım mı var?

 

Türkiye’nin demokratikleşmesini istiyoruz

 

İkinci bir şey de şunu da çok söylüyorlar: ‘İşte bu kadar antidemokratik uygulamaların olduğu bir Türkiye’de siz bu iktidarla nasıl bir ilişki içerisinde bu adımları atacaksınız?’ Ya da işte şöyle algılanıyor; bu adımlar atılırsa sanki mücadele duracak gibi. Değil. Biz mesela şöyle bir gerçeklik içinde değiliz, kimse öyle anlamasın. Biz ne iktidar tarafındayız ne muhalefet tarafındayız; öyle bir durumumuz yoktur. Biz Türkiye’nin demokratikleşmesini istiyoruz. Bütün sorunların da bu çerçevede çözülmesini istiyoruz. Bunun mücadelesini de sürdüreceğiz. Demokratik toplumu, demokratik ulusu açığa çıkarana kadar Türkiye’de bunun mücadelesini yürüteceğiz. Herkesin bunu bilmesi lazım. Mesela muhalefet tarafından şöyle şeyler söyleniyor: 'İktidarla uzlaşıyor Kürtler.' Böyle bir panik var, böyle bir karalama var. İktidar cephesinden de 'CHP tabanıyla bakın, kent uzlaşısı yaptılar bilmem ne yaptılar,' gibi söylemler var. Orada da milliyetçiliği kaşıyan, hortlatan, öyle bir tablo açığa çıkıyor. Ben, muhalefetin içine sızmış bir yapı olarak görüyorum bu milliyetçi yapıları da. Öyle değerlendirmek gerektiğini düşünüyorum. Fakat sonuçta ne oluyor? Kürt, Kürt toplumu değil mi, demokratik siyaseti savunanlara 'Siyaset yapamazsın' denilmek isteniyor. Ya oradan olacaksın ya buradan olacaksın. Bu üçüncü yol siyaseti denilen şey tam da burada devreye giriyor. Şöyle anlaşılmalı: Biz Türkiye’de demokratik mücadelenin öncü gücüyüz. Böyle anlaşılmalı. Nerede demokrasi mücadelesi gerekliyse biz oradayız, onun mücadelesini yürüteceğiz. Bu şimdiye kadar da böyleydi. Bazı demokratik çevrelerin kaygıya düşmesini biz anlıyoruz: ‘Peki, acaba silahları bırakırsa, bilmem ne olursa mücadeleyi bırakıyor mu?’ Çünkü son elli yıldır demokrasi mücadelesi bizim sırtımızdan yürüyor. Evet, bundan sonra da biz bunu onurla taşıyacağız. Demokrasi mücadelesine öncü olacağız. Kimsenin bundan şüphesi olmasın."